Pose Running Clinic

Gisteren een Pose Running consult gehad bij Jacky van Natuurlijk hardlopen.

Eerst gekeken naar waar de schoen wringt,

– is het gebrek aan flexibiliteit? Dat dacht ik, maar dat viel reuze mee
– is het gebrek aan kracht? Nou ja, ik wist wel dat dit het in ieder geval niet is. Ik denk eerder dat kracht mijn achillespees is, omdat ik teveel compenseer met kracht, en zodoende teveel spanning zet op, inderdaad, mijn achillespees
– is het balans? En hoewel ik heel goed en heel lang op één been kan staan, blijk ik enorm met mijn knie te wiebelen, waardoor… er extra spanning op mijn achillespees komt te staan

Daarna een kort filmpje gemaakt van mijn huidige (of vandaag: vroegere) hardlooptechniek. Confronterend, hoewel het mee viel. Eigenlijk viel het reuze mee. Maar ben nog wel teveel haklander, om blootsvoets te gaan lopen. Wat ik vanaf maart wil gaan doen. Dus werk aan de winkel…

Er volgden een heleboel oefeningen:

1. Voor houding: dat ging wel aardig. Heb de afgelopen maanden flink getraind op schuine buikspieren en bilspieren, ter compensatie van mijn diastase en dat litteken dat ik overdwars heb. Toch merkte ik dat ik moeite heb om mijn rug recht te houden, bij gebrek aan kracht in mijn rechte buikspieren. Dat is wel een dingetje, omdat ik ze absoluut niet mag trainen.
2. Voor ‘de val’. Wat ik heel leuk vond – en niet had verwacht – was hoe makkelijk ik mij voorover kon laten vallen. Ik ben toch niet iemand die makkelijk kan loslaten, en evenmin ben ik goed van vertrouwen. Ben nog steeds verbijsterd over de hoge mate waarin ik Jacky vertrouw. Letterlijk blind vertrouw.
3. Voor het optrekken van mijn enkel. Daar is verder weinig spannends over te melden

Tot slot een klein stukje gerend voor het ‘na afloop’-filmpje. Dat zag er heel anders uit.

Had na afloop wel pijn in mijn achillespees, maar toch naar het strand gegaan voor een kleine wandeling. Met op de koptelefoon ’the windmills of your mind’ van Dusty Springfield. Die heb ik gisteren 102 keer gedraaid (iets meer dan 6,5 uur). Ik denk dat dat wel heel erg autisme is, prikkelmanagement en veiligheid, en herhaling. Als een meditatieve deken over mijn oren.

Passend nummer voor deze dag, die rijkelijk emotioneel was, al voordat ik over ging tot blind vertrouwen, en daarna nog meer: